செவ்வாய், 14 ஜூலை, 2015

சாதியன்கள் வரலாறு 1

சாதியன்கள் வரலாறு
கூ.செ. செய்யது முஹமது
சாதியன்கள் ஆட்சிவம்சம் இவர்கள் அரபுகளின் வழிவந்த மொரோக்கோவின் ஆட்சியாளர்கள். இவர்கள் ஸகோரா (ZAGORA) என்ற நகரத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். அல் மொராவித் என்ற கோட்டையை உடைய இந் நகரம் டஸகோர்ட் என்றும் அழைக்கப்பட்டது. சாதியன் களின் பூர்வீகம் சகோராவிலிருந்து 10 கி.மீ தூரத்திலுள்ள ட்ரா ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்காகும். ஒவ்வோர் ஆண்டும் மௌஸ்ஸிம் என்ற பண்டிகையின் போது இந்நகரத்தில் சூஃபி ஞானி மௌலவி அப்துல் காதர் ஜிலாலி பேரில் கொண்டாடுவார்கள். இங்குள்ள மக்கள் மொரோக்கோ அரபு, டசெல்ஹிட், டம ஸைட் என்ற மொழிகளை அறிந்தவர்கள். இந்த சாதியன் பேரரசைச் சேர்ந்த ஆட்சியாளர்கள் தாங்கள் அலி இப்ன் அபிதாலிப்(ரலி), ஃபாத்திமா ஜொஹ்ரா ஆகியோரின் வழிமுறையில் வந்த யான்புவைச் சேர் ந்த ‘ஷரீஃபியன்’ வழிமுறை என்கிறார்கள். சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் இவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுக்கு பாலூட்டிய தாயார் ஹலிமா குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்கிறார்கள்.
சாதியன் ஆட்சிவம்சம் முதல் ஆட்சியாளர் சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் அஷ் ஷரீஃப் அல் ஹசனி ஆவார். இவர் 1544 லிருந்து 1557 வரை மொரோக்கோவை ஆண்டார். ட்ரா ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்குக்கு டக்மடெர்ட் என்ற பெயரும் இருந்ததால் இவர் பெயருக்குப் பின்னால் அல் த்ராவி அத் டக்மடெர்டி என்ற இணைப்பும் உண்டு. இவர் மொரோக்கோவிலிருந்த போர்ச்சுகீஸியர்களைப் போரிட்டு விரட்டினார். மேலும், வட்டஸிட்கள், ஓட்டோமான்கள் ஆகியோரை மொரோக்கோவிலிருந்து கட்டுப்படுத்தி ஆட்சி செய்தார். சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்கின் தந்தை அபு அப்தல்லாஹ் அல் காயிம் 1517 ல் இறந்த பிறகு, ட்ரா ஆற்று வாசியான இவர் சகோதரர் அஹ்மத் அல் அரஜ் என்பவருடன் இணைந்து 1524 ல் மர்ரகேஷ் என்ற போரில் போர்ச்சுகீசியர்களை வென்றார். ஃபெஸ் பகுதியின் வட்டஸிட் சுல்தான் அங்கீகரிக்கும் வரை அஹ்மத் அல் அரஜ் மர்ரகேஷின் எமிராக வும், சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் டரூடண்ட் ஆட்சியாளராகவும் இருந்தார்கள். 1527 ல் வட்டஸிட் களுடன் நடந்த வாதி அல் அபிட் போரில் சாதியன் சகோதரர்கள் வென்றார்கள். இதனால் ‘டட்லா போர் ஒப்பந்தம்’ ஏற்பட்டு டட்லா மட்டும் தீர்வுகாணாத பகுதியாக ஆக்கப்பட்டு, சாதியன்களின் தனி ஆட்சிவம்சத்திற்கு வட்டாஸிட்கள் ஒப்புக் கொண்டார்கள்.
1536 ல் அஹ்மத் அல் அரஜ்  அதிகாரம் பெற்றதிலிருந்து சகோதர்கள் இருவரிடையே குழப்பம் உண்டானது. அஹ்மத் அல் அரஜ் வட்டாஸிட்களின் ஆட்சியாளர் அலி அபு ஹஸ்ஸுனுடன் கூட்டு வைத்துக் கொண்டார். சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் தென் மொரோக்கோவை அதிகாரத்தில் வைத்துக் கொண்டே 1541 ல் அகதீர் மற்றும் பிற கடற்பகுதிகளையும் போர்ச்சுகீசியர்களிடமிருந்து வென்றார். அகதீரை இழந்த போர்ச்சுகீசியர்கள் அஸமோர் மற்றும் சஃபி பகுதி களை விட்டு வெளியேறினார்கள். அஹ்மத் அல் அரஜ் டஃபிலாலெட்டுக்கு தப்பி ஓடினார். ஐரோப்பிய வெடி மருந்துகளைப் பயன்படுத்தி 1549 ல் வட்டாஸிட்களை வெற்றி பெற்று ஃபெஸ் பகுதியைக் கைப் பற்றினார். தன் மகனுக்கு இராணுவ உதவி கொடுத்து லெம்சென் பகுதியை வென்று அதன் ஸய்யனித் சுல்தானை வெளியேற்றினார். ஃபெஸ் வீழ்ந்ததால் சார் எல் கெபிர் மற்றும் அசிலா பகுதியை விட்டு 1550 ல் போர்ச்சுகீசியர்கள் வெளியேறினார்கள். இறுதியாக டியூடா, டான்ஜியர், மஸாகன் மட்டும் போர்ச் சுகீசியர்கள் வசம் இருந்தது. ஓட்டோமான், வட்டாஸிட்களின் உதவியுடன் அலி அபு ஹஸ்ஸுனின் கீழ் 1554 ன் ஆரம்பத்தில் ஃபெஸ் வெற்றி கொள்ளப்பட்டது. ஆனால் உடனே டட்லா போரில் சுல்தான் முஹ ம்மது அஷ் ஷெய்க் சண்டையிட்டு 1554 செப்டம்பரில் வட்டாஸிட்களின் ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தார். ஓட்டோமான்களின் வசமிருந்த ஓரன் பகுதியை சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் ஸ்பானிஷ் களுடன் கூட்டு வைத்து வெற்றி பெற்றார். இப்போரில் அலி அபு ஹஸ்ஸுன் இறந்து போனார்.
சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் ஓட்டோமான்களை பெரிய அளவில் எதிர்க்க ஸ்பெயினுடன் கூட்டு சேர்வதை அறிந்த பார்பரொஸ்ஸாவின் மகன் ஹசன் பாஷா அவரை ஒழிக்கத் திட்டமிட்டார். சில ஓட்டோமான் வீரர்களை பாலைவனத்திலிருந்து வழி தவறி வந்தவர்கள் என்று கூறி சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்கிடம் பணிக்கு சேர வைத்தார். அவர் கள் சரியான சந்தர்ப்பம் பார்த்து சுல்தான் முஹம்மது அஷ் ஷெய்கை படுகொலை செய்தார்கள். அவர் உடல் மர்ரகெச்சிலுள்ள சாதியன்கள் சமாதியில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அதன் பிறகு, அவர் மகன் அப்தல்லாஹ் அல் காலிப் ஆட்சிக்கு வந்தார். முஹம்மது அஷ் ஷெய்கின் முதல் மனைவியின் மூத்த மகன் இவர். இவர்தான் அதிகாரபூர்வமாக மொரோக்கோவின் சுல்தான் ஆனார். இவரின் தாயார் லல்லா மசூதா புகழ் பெற்றவர். முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் இறந்த பிறகு, ஆட்சிக்கு வருவதற்கு அவரின் பிள்ளைகள் இடையே கடும் போட்டி நிலவியது. மூத்தவர் அப்துல்லாஹ் அல் காலிப் 40 வது வயதில் ஆட்சியைப் பிடித்த பின், இளைய சகோதரர்களான அஹ்மத் அல் மன்சூர் மற்றும் அப்த் அல் மாலிக் ஆகியோரை 1576 வரை நாட்டைவிட்டு துரத்தினார். அவர்கள் 17 ஆண்டுகாலம் ஓட்டோமான்களிடம் முறையே அல்ஜீயரிலும், கான்ஸ்டாண்டிநோபிளிலும் இருந்து அவர்களின் கலாச்சாரங்களையும், தொடர்புகளையும் கற்றுக் கொண்டார்கள்.
அப்துல்லாஹ் அல் காலிப் 1558 ல் வாதி அல் லபானை ஆக் கிரமிக்க முயன்ற துருக்கியர்களை போரிட்டு விரட்டினார். இவர்தான் ஓட்டோமான்களுக்கு எதிராக ஸ்பெயினுடன் கூட்டு வைத்து சிறிது காலம் லெம்சென் பகுதியை வைத்திருந்தார். இவர் காலத்தில் நான்காண்டாக உள்நாட்டுப்போர் நடந்தது. மர்ராகெச்சை தன் இருப்பிடமாகக் கொண்டிருந்த அப்துல்லாஹ் அல் காலிப் மருத்துவமனையுடன் இணைந்த முவாஸ்ஸின் மசூதியைக் கட்டினார். அல் மன்சூரியா மஸ்ஜிதை சீரமைத்தார். மர்ராகெஷில் இருந்த பென் யூசுஃப் மதரஸாவை பெரிய அளவில் சீரமைத்தார். முன்பு இது அல்மொராவித் சுல்தான் அலி இப்ன் யூசுஃபால் கட்டப்பட்டிருந்தது. அப்துல்லாஹ் அல் காலிப் மொரோக்கோவிலேயே மிகப் பெரிய கல்லூரியாக மாற்றினார். தொழுகை அறை, 900 மாணவ ர்கள் தங்கிப்படிக்க வசதியுடன் பளிங்கு தரையுடன் கட்டி இருந்தார். அப்போது வட ஆப்பிரிக்காவில் மிகப்பெரிய மதக்கல்வி பயிற்றுவிக்கும் கல்லூரியாகவும் இருந்தது. இதன் ஆசிரியராக புகழ் பெற்ற முஹம்மது அல் இஃப்ரானி இருந்தார். இந்த பென் யூசுஃப் மதரஸா 1960 மூடப்பட்டு, 1982 ல் சரித்திர கால இடமாக பார்வைக்கு திறக்கப்பட்டது. அப்துல்லாஹ் அல் காலிபுக்குப் பின் அவர் மகன் அப்துல் லாஹ் முஹம்மது ஆட்சிக்கு வந்தார். சாதியன்களின் சட்டப்படி முன்பு சகோதரருடன் வெளியேறிப் போன அபு மர்வான் அப்த் அல் மாலிக் தான் ஆட்சிக்கு வரவேண்டும்.

சாதியன்கள் வரலாறு 2

இவரை இரண்டாம் அப்துல்லாஹ் முஹம்மது என்பார்கள். இவர் ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் தன் சகோதரரைக் கொன்று டட்லாவில் கவர்னராய் இருந்த முலாய் எந் நாசர் என்பவரை சிறையில் அடைத்தார். வெளியேறிப்போய் கான்ஸ்டாண்டிநோபிளில் இருந்த  அபு மர்வான் அப்த் அல் மாலிக் ஓட்டோமான்களின் அல்ஜீரியாவில் இருந்தார். இவர் ஓட்டோமான் படைகளின் உதவியுடன் மொரோக்கோவில் ஊடுருவி இரண்டாம் அப்துல்லாஹ் முஹம்மதுவிடம் இருந்து ஃபெஸ் பகுதியைக் கைப்பற்றினார். பின் வரிசையாக அல் ருக்ன், ஜன்டக் அல் ரைய்ஹான் டரூடண்ட் ஆகியவற்றையும் வென்றார். 1578 ல் அல்கஸர்க்யூவிர் போரில் அபு மர்வான் அப்த் அல் மாலிக் மற்றும் இரண்டாம் அப்துல்லாஹ் முஹம்மது இருவரும் மரணமடைந்தார்கள். அப்த் அல் மாலிக் இறக்கும் முன் தன் சகோதரர் அஹ்மத் அல் மன்சூரை ஆட்சிக்கு முன் மொழிந்திருந்தார்.
சாதியன் பேரரசின் புகழ்பெற்ற ஆட்சியாளராக சுல்தான் அஹ்மத் அல் மன்சூர் என்பவர் 1578 ல் ஆட்சிக்கு வந்தார். இவரின் பலமான, சாதுரியமான இராணுவத் திறமையால் ஐரோப்பாவிலும், ஆப்பிரிக்காவிலும் நன்கு அறியப்பட்டார். இவர் முஹம்மது அஷ் ஷெய் கின் ஐந்தாம் மகனாவார். இவர் போர்ச்சுகீசியர்களிடம் அவர்களின் வீரர்கள், தளபதிகள் போரில் பிடிபட்டால் பணயத்தொகை விட மாட்டேன் என்று கூறினார். அதன்படி நிறைய வீரர்கள் இவரிடம் பிடிபட பெரிய பணயத் தொகைகளை அடிக்கடிப் பெற்றார். மர்ரகெஷில் ‘எல் பாடி’ என்னும் பிரமாண்டமான அரண்மனையைக் கட்டினார். 200 மீட்டர் நீளத்தில் பெரிய முன்புற முற்றம் வைத்து இந்தியாவிலிருந்து பணியாட் களையும், ஐயர்லாந்து ,இத்தாலியிலிருந்து பளிங்கு கற்களையும் வரவழைத்துக் கட்டினார். ஐயர்லாந்தில் அப்போது சர்க்கரை இல்லை. அதற்கு பதில் சர்க்கரைக் கொடுத்து பளிங்கு கற்களை வாங்கினார். ஆயிரம் தூண்களைக் கொண்டும், பணயத்தொகை செலுத்த முடியாத ஐரோப்பிய வீரர்க ளைக் கொண்டும் பதினாறு ஆண்டாக இந்த அல் பாதி அரண்மனையைக் கட்டினார். மொரோக்கோ மக்களின் ஒவ்வொருவரின் உழைப்பும் இதில் இருந்ததாம். இவர் அரண்மனைப் பணியை பார்வையிட வரும் போதெல்லாம் பணியாளர்களுக்கு சிறப்புத் தொகை கொடுப்பாராம். தூண்களில் தங்க இலைக ளை பதித்தாராம். அரண்மனைக்குள் நீச்சல் குளம், தோட்டங்களையும் அமைத்தாராம். அக்கால கட்டத் தில் மிகப்பெரிய பொருட் செலவில் ஆன கட்டுமானம் இந்த அல் பாதி அரண்மனையாம். பூமியின் சொர்க்கம், உலகின் அதிசயம் என்று போற்றப்பட்டது. இதை நேரில் பார்த்த ஒரு ஐரோப்பியர் அரண்ம னைப் பணி நடந்த ஒவ்வொரு நாளும் எந்நேரமும் 1,400 பணியாட்கள் வாசலில் தங்கங்களை சுத்தி யல் கொண்டு வடிவமைப்பார்களாம். ஒரு வண்டியில் 3000 லிருந்து 3600 கிலோ வரை கொள்ளளவு கொண்ட தங்கத்தை 36 வண்டிகளில் கொண்டு வந்தாராம். இதன் கலைப்படைப்பால் உலகின் எட்டாவது அதிசயமாக இது கருதப்பட்டது. பண்டிகை மற்றும் விழாக்காலங்களில் மொரோக்கோவில் உள்ள அனைத்து மெழுகுவர்த்திகளும் அரண்மனைக்கு கொண்டு வரப்பட்டு அரண்மனை இதுதான் சொர்க்கமா என்று நம்பும்படி கண் கொள்ளாகாட்சியாக ஜொலிக்குமாம். அந்நாட்களில் மொத்த மக்க ளுக்கும் சிறப்பான உணவு தகுதிக்கேற்ப வழங்கப்படுமாம். சாதியன்களின் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்த பிறகு மொரோக்கோவை ஆண்ட அலாவோயிட் சுல்தான் இஸ்மாயில் இப்ன் ஷரீஃப் என்பவர் அனைத் தையும் பிரித்து தனது தலைநகர் மெக்னெசில் கட்டிய புதிய அரண்மனைக்கு எடுத்துச் சென்றாராம். தற்போது இந்த அரண்மனை வெறும் காட்சிப் பொருளாக மட்டுமே உள்ளது. இவரால் நிறைய கட்டிடங் களும், ஆடம்பரமான வாழ்க்கை முறையாலும் இராணுவ செலவினங்களாலும், சிறப்பான ஒற்றர்களி ன் ஊதியங்களாலும் அரசு கஜானா விரைவில் காலியாகியது. கிறிஸ்தவ நாடாகவே இருந்த மொரோ க்கோவில் அதிகமான ஸ்பெயின் மற்றும் போர்ச் சுகீசியர்கள் இருந்தார்கள். அவர்களைக் கொண்டே மொரோக்கோவின் பொருளாதாரம் இருக்கிறது என்பதை அல் மன்சூர் நன்கறிவார். மொரோக்கோவில் குறிப்பிட்ட அளவில் தங்கம் சுரங்கம் மூலமாக கிடைத்தது. இதனால் ட்ரான்ஸ் சஹாரன் தங்க வியாபாரத்தில் முனைப்பு காட்டினார். அஹ்மத் அல் மன்சூர் இங்கிலாந்துடன் நட்புறவிலும் இருந்தார். அமெரிக்காவிலும் ஒரு மெஹ்தி தோன்றி இஸ்லாமை வளப்படுத்துவார் என்று கூறினார். இவருக்கு மருத்துவராக இருந்த ஃப்ரான்சைச் சேர்ந்த அர்னூ ல்ட் டி லிஸ்லி என்பவரும், ஈடியன்னீ ஹூபெர்ட் டி ஓர் லியன்சும் பின்னாளில் ஃப்ரான்ச் திரும்பி அரபுக் கல்லூரியில் பேராசிரியர்களாகப் பணியாற்றினார்கள்.
ஆப்பிரிக்க வரலாற்றிலேயே மிகப்பெரிய பேரரசாக மேற்கில் சொங்காய் பேரரசு இருந்தது. 1590 ல் அங்கு நடந்த உள்நாட்டுக் கலவரத்தை பயன்படுத்தி இஸ்லாமியராக மார்க்கம் மாறியிருந்த ஸ்பெயினின் ஜுடார் பாஷாவின் தலைமையில் 4,000 வீரர்களை சஹாரா பாலைவனம் கடந்து அனுப்பினார். 40,000 வீரர்களுடன் அதை எதிர்கொண்ட சொங்காய் பேரரசு சாதியன் பயன்படுத்திய வெடிப்பொருள்களால் சிதறியது. அஹ்மத் அல் மன்சூரின் படைகள் சொங்காயின் நகரங்களான டொண்டிபி, டிம்புக்டு, ஜென்னி மற்றும் தலைநகர் காவ் ஆகியவற்றைக் கைப்பற்றியது. ஆனாலும் ஒவ்வொரு முறையும் நகரங்களைப் பாதுகாக்க ஆட்களுக்கும், பொருள்களுக்கும் நீண்ட தொலைவு சஹாரா பாலைவனத்தை கடக்கும்படி இருந்ததால் விரைவில் அந்நகரங்களை விட்டு திரும்பினார். இவரது ஆட்சியில் புகழ்பெற்ற எழுத்தாளர்கள் அஹ்மத் முஹம்மது அல் மக்கரி, அப்த் அல் அஜீஸ் அல் ஃபிஷ்டலி, அஹ்மத் இப்ன் அல் காதி மற்றும் அல் மஸ்ஃபிவி ஆகியோர் இருந்தார் கள். 1603 ல் ஏற்பட்ட ப்ளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு அஹ்மத் அல் மன்சூர் இறந்து போனார். அவரது உடல் மொரோக்கோவின் சாதியன்கள் சமாதியில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
அஹ்மத் அல் மன்சூருக்குப் பிறகு, அவர் மகன் ஸிடான் எல் நாசிர் ஆட்சிக்கு வந்தார். இவர் வந்த பின் பெரும் இழப்புகளைச் சந்தித்தார். பல பகுதிகளில் உள்நாட்டு கலவரங்கள் நடந்தது. அனார்சி நகரத்தின் அதிகாரம் போனது. சாலி நகரமும் பிரிந்து சுதந்திரமானது. உள்நாட்டு கலவரங்கள் தொடர்ந்து தெற்கில் அஹ்மத் இப்ன் அபி மஹல்லி என்பவராலும், சிடி அல் அயாச்சி என்பவரால் வடக்கிலும் நடந்தது. ஸ்பெயினும் 1610 ல் லராச்சி மற்றும் அல் மஃமுரா நகரங்களைக் கைப்பற்றியது. சிறிய நாட்டுத்தலைவர்களான முஹம்மது அல்குவாஸிர், யூசுஃப் பிஸ்கைனோ ஆகியோருடன் நட்பாகப் பழகினார். இங்கிலாந்தின் முதலாம் ஜேம்ஸ் 1610,1613, 1615 ஆகிய ஆண்டுக ளில் ஜான் ஹாரிஸ்ஸன் என்பவரை தூதுவராக அனுப்பி ஆங்கில கைதிகளை ஸிடான் எல் நாசிரிடம் விடுதலைச் செய்யச் சொல்லி அழைத்துச் சென்றார். தொடர்ந்த உள்நாட்டுப் போரால் தனது மொத்தப் பொருட்களையும் ஒரு கப்பலில் ஏற்றி இடம் மாற்றினார். ஆனால் கப்பல் கேப்டன் அவைகளைத் திருடி கப்பலை ஸ்பெயினுக்கு எடுத்துச் சென்று எல் எஸ்கோரியல் நகரத்தில் விற்று விட்டான்.
அடுத்த நான்கு ஆண்டுகளுக்கு அபு மர்வான் அப்த் அல் மாலிக் இரண்டாம் இப்ன் ஸிடன் இருந்தார். இவர் இரண்டாம் அப்த் அல் மாலிக் என்று அழைக்கப்பட் டார். ஃப்ரான்சின் ஐசக் டி ரஸில்லி மொரோக்கோ மீது படையெடுத்ததால், அவருடன் இரண்டாம் அப்த் அல் மாலிக் ‘ஃப்ரான்கோ மொரோக்கன் போர் ஒப்பந்தம்’ என்று ஓர் ஒப்பந்தைச் செய்து கொண்டார். இதனால் ஆட்சியின் அதிகாரத்தில் ஃப்ரான்சுக்கு முழு சுதந்திரம் கொடுக்கப்பட்டது. இவரைப் பற்றி மேலதிக விவரம் ‘மலெய் அப்தல மெலிக்’ என்று ஜான் ஹாரிஸ்ஸன் 1633ல் எழுதிய புத்தகத்தில் மட்டுமே உள்ளது. அடுத்து 1631 லிருந்து 1636 வரை அல் வலீத் பென் ஸிடான் என்பவர் மொரோக்கோவின் சுல்தானாக இருந்தார். இவர் ஃப்ரான்சின் துரோகி ஒருவனால் கொல்லப்பட்டார். பின்னர் முஹம்மது அஷ் ஷெய்க் அஸ் ஸெகிர் என்பவர் சுல்தான் ஆனார். 1640 ல் குடைந்து உருவாக்கப்பட்ட இவரது ஓவியம் ஒன்று உள்ளது. இவரைப் பற்றியும் அவ்வளவாக விவரம் இல்லை. இறுதியாக அஹ்மத் அல் அப்பாஸி என்ற சுல்தானுடன் சாதியன்கள் ஆட்சி முடிவுற்றது. அஹ்மத் அல் அப்பாஸி இறந்த பிறகு, மிச்சமிருந்த ராஜகுடும்ப உறுப்பினர்களால் பெரும் குழப்பம் ஏற்பட்டு, அலாஓயிட் என்பவர்களின் புதிய ஆட்சியாக முலாய் அல் ராஷித் ஆட்சிக்கு வந்தார்.