இஸ்ஸத்தின்
கெய்கவுஸ் இறந்த பிறகு, அவரால் அங்காரா கோட்டையில் சிறை வைக்கப்பட்டிருந்த அவர்
சகோதரர் அலாவுத்தீன் கெய்குபாத் விடுவிக்கப்பட்டு 1219 ல் மன்னரானார். இவரும்
சகோதரர் போல் எல்லாத் துறைகளிலும் முன்னிலை வகித்து ஆட்சி நடத்தினார். அலாவுத்தீன்
கெய்குபாத் சிறந்த ஓட்டப்பந்தய வீரராகவும், ஓவியராகவும், தச்சுத் தொழில் தெரிந்தவராகவும்,
சிறந்த பலமான இராணுவ கமாண்டராகவும் இருந்தார். இவரது இராணுவம் பதினைந்து
ஆண்டுகளில் தியர்பாகர் பகுதி தவிர மொத்த அனடோலியாவையும் வெற்றி கொண்டது.
அலாவுத்தீன் கெய்குபாத் விவசாயத்தை ஊக்கப் படுத்தினார். சர்க்கரை ஆலைகளை
உண்டாக்கியும் மொத்த லீவண்ட் பகுதியின் வியாபாரத்தலமாக சிவாஸ் நகரை உருவாக்கினார்.
இவரின் முதல் வெற்றி லெஸ்ஸர் அர்மேனியாவின் சிலிஷியன் மன்னராட்சியிலிருந்து மெடிட்டரேனியன் துறைமுக நகரமான கொலோனோரோஸ்
(அலன்யா) நகரமாகும். வெற்றிக்கு பிறகு இதை ‘அலைய்யே’ என்று பெயர் மாற்றி கடற்படை
தளமாகவும், கோடை காலத்தில் தான் தங்கும் விடுமுறை தலமாகவும் ஆக்கிக்கொண்டார்.
பின்பு படை நடத்தி கஹ்டா(1222), எர்ஸின் கன்(1230), எர்ஸுரும்(1230), செமிஸ்கிஸிக்
கோட்டைகளையும், மேலும் ஹர்புத் மற்றும் அஹ்லத் ஆகியவற்றையும் வென்றார்.
அலாவுத்தீன்
கெய்குபாத் பெரும்பாலும் முன்னேற்ற பாதையிலேயே உயர்ந்த எண்ணத்தில் சிந்தித்தார்.
எதிரிகளாக இருந்தவர்களிடம் நல்ல உறவைப்பேணும் வகையில் 1221 ல் அர்மேனியன் இளவரசி
மஹ்பெரி ஹுவாண்டையும், 1227 ல் அய்யுபிட் ராணி மெலிகி ஹதூனையும் மணந்து கொண்டார்.
இவரின் கட்டிட நிர்மாணங்களும் மிகவும் புகழப்பட்டது. கைசெரி, சிவாஸ் நகரங்களின்
சுற்றுச்சுவற்றைப் பலமாக்கினார். கொன்யா நகரின் சுவர்களையும் பலப்படுத்தி,
சுடுநீர் குளியலறை அடங்கிய ஆடம்பரமான அரண்மனையைக் கட்டினார். இராணுவ
நடவடிக்கைக்காக 1221 ல் இவர் கட்டிய சிவப்பு கோபுரம், அலன்யாவின் இராணுவ மையம்
மிகவும் சிறப்பு வாய்ந்தது. எண்ணற்ற கட்டிடப்பணிகளைச் செய்தார். 1229 ல் கொன்யா
மற்றும் அக்சராய் இடையிலும், 1232 ல்
கைசெரி மற்றும் சிவாஸுக்கும் இடையிலும் சுல்தான் அரண்மனை, கரதாய் அரண்மனைகளையும்,
மேலும் அலாரா, ஸஸதின், கார்டக், கதின், எர்டோகுஸ், எக்ரிதிர், இஷாப் இ கெய்ஃப்
போன்ற சிறப்பு மிக்க கட்டிடங்களைக் கட்டி னார். கைசெரிக்குகருகிலும்,
குபாதாபாத்தில் பெய்செஹிர் ஏரியின் மீதும் இவர் கட்டிய பாலங்கள் இன்றளவும் பெயர்
சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றன. புகழின் மிக உச்சத்தில் இருந்தபோது ரமலான் மாதத்தின்
முடிவில் மாமன்னன் மங்கோலிய கான் அளித்த விருந்தில் விஷம் வைக்கப்பட்டு மூன்று
நாள் கழித்து இறந்து போனார். ஏற்கனவே கிழக்கில் மங்கோலியர்களால் துவக்கப்பட்டு
விட்ட தன் தேசத்தின் அழிவைக் காணாமலேயே சென்றுவிட்டார்.
அலாவுத்தீன்
கெய்குபாதுக்குப் பின் அவரின் பிள்ளைகளுக்குள் நடந்த பல படுகொலைக்குப் பின் அவரின்
ஒரு மகன் இரண்டாம் கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ் ஆட்சிக்கு வந்து அமைதியை கொண்டு
வந்தார். தன் தந்தையின் மூலம் வந்த மைனர் ஆசியாவின் முழு நிலப்பரப்பையும் ஆண்டார்.
உடன் தியர்பாகிரின் அருகாமை இடத்தையும் கைப்பற்றி ஆண்டுவந்தார். ஆனால், விரைவில்
எல்லாம் அழிவை நோக்கி சென்றது. 1241 ல் பாபா இஷாக் என்னும் மத பிரச்சாரகர்
இரண்டாம் கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ்வை எதிர்த்து உள்நாட்டில் கலவரம் செய்தார், இது
மத, சமூக, அரசியல் கலவரமாக உருவெடுக்க இறுதி யில் பாபா இஷாக்கை தூக்கிலிட்டு
அடக்கினார். இந்த கலவரம் உள்நாட்டில் பெரும் பிரச்சினையாகவே இருந்தது. இது மட்டுமல்லாமல்
வெளியே செல்ஜுக்கின் எல்லையோரத்தில் மங்கோலியர்களின் படையெடுப்பு அத்துமீறியது.
1241 ல் மங்கோலியர்களின் திறமையான தளபதி ஒருவர் எர்ஸுருமைக் கைப்பற்றினார்.
இரண்டாம் கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ் கூட்டு இராணுவமாக பைஸாந்தியர்கள், அர்மேனியர்கள்
மற்றும் ஃப்ராங்கிஷின் கூலிப்படைகளை இணைத்து மங்கோலியர்களை எதிர்த்தார். சிவாஸ்,
எர்ஸிங்கன் அருகில் கோசிடாக் என்ற இடத்தில் 1243 ல் நடந்த போரில் இரண்டாம்
கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ் படுதோல்வி அடைந்தார். பிறகு மங்கோலிய படைகள் சிவாஸ்,
கைசெரி போன்ற பகுதிகளையும் கைப்பற்றி கொள்ளையடித்தனர். மங்கோலியர்கள் பரவலாக
போரிட்டு அனடோலியாவின் பிற நகரங்களை நாசப்படுத்தினர். இரண்டாம் கியாஸுத்தீன்
கெயுஸ்ரெவ் எவ்வளவோ முயற்சி செய்து தங்கள் சுதந்திரப் பகுதிகளை மீட்க முனைந்தார். இறுதியில்
மங்கோலியர்களுக்கு ஆண்டு வருவாய் செலுத்த ஒப்புக் கொண்டு செல்ஜுக்குகள் மங்கோலியர்களின்
வேலைக்காரர்கள் போல் ஆனார்கள். இந்த காலகட்டம் செல்ஜுக்குகளின் இல்கானித் காலம்
என்றழைக்கப்பட்டது. இரண்டாம் கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ் காலத்தில் அக்சிகரா அரண்மனை,
இன்சிர், கிர்கோஸ், பஸார், சிம்சிம்லி சுல்தான் அரண்மனை, சிஃப்ட் லிக், கர்கி,
சுசுஸ், ககால்லி, இன்சிர், செகிரிக்சு மற்றும் சரஃப்சா அரண்மனைகள் மிகவும் புகழ்
வாய்ந்தவை. 1246 ல் இரண்டாம் கியாஸுத்தீன் கெயுஸ்ரெவ் மரணமடைந்தார். 
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக